Jak dać dłużnika do komornika

Zanim sprawa niespłaconego długu trafi do komornika, odbywa się postępowanie sądowe. Sąd na tym etapie bada sprawę i wydaje tytuł wykonawczy, który jest dokumentem potwierdzającym istnienie obowiązku zapłaty określonej kwoty pieniężnej i zawierający nakaz zapłaty tej kwoty. Następuje sprawdzanie umowy, czy wynika z niej obowiązek zapłaty, wysokość kwoty do zapłaty, czy została prawidłowo naliczona ona oraz odsetki i pozostałe koszty. Po zakończeniu sprawy przed sądem i wydaniu przez niego tytułu wykonawczego, wierzyciel może skierować sprawę do komornika i rozpocząć postępowanie egzekucyjne.

Celem wszczęcia postępowania egzekucyjnego, wierzyciel powinien złożyć wniosek o wszczęcie egzekucji. Bez niego nie zostanie ona wszczęta.

Wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego należy złożyć w formie pisemnej lub ustnej bezpośrednio do protokołu komornika. Jako załącznik do wniosku należy dołączyć tytuł wykonawczy w oryginale.

Prawidłowo sporządzony wniosek o egzekucję, powinien zawierać następujące elementy:

• wskazanie komornika do którego jest kierowany,

• szczegółowe oznaczenie dłużnika i wierzyciela,

• szczegółowe wskazanie świadczenia, o którego spełnienie wnioskuje wierzyciel (wysokość kwoty),

• dokładne wskazanie sposobu egzekucji i majątku dłużnika, z którego należy prowadzić egzekucję,

• oświadczenie o skorzystaniu z prawa wyboru danego komornika

• własnoręczny podpis osoby, która składa wniosek.

Jeżeli wierzycielem w chwili składania wniosku jest osoba, która nie ma skończone 18 lat lub jeżeli jest ona ubezwłasnowolniona, to wniosek o wszczęcie egzekucji w imieniu tej osoby składa jej przedstawiciel ustawowy, którym jest rodzic, kurator lub opiekun.

Wskazanie dokładnego adresu zamieszkania dłużnika, dotyczy jego adresu na terenie Polski. Jednak wówczas, gdy adres dłużnika na terenie kraju nie jest znany wierzycielowi, to ma prawo on wystąpić do sądu o ustanowienie kuratora dla dłużnika.

Natomiast, gdy wierzyciel nie wie jakie składniki majątku są w posiadaniu dłużnika, może złożyć wniosek, aby komornik odebrał od dłużnika wyjaśnienia, które mają służyć ustaleniu przedmiotów i praw z których można prowadzić egzekucję.

Wierzyciel może skorzystać z takich sposobów egzekucji, jak: egzekucji z nieruchomości, egzekucji z wynagrodzenia, renty, emerytury, egzekucji z rachunku bankowego dłużnika, egzekucji z wierzytelności, egzekucji z innych praw majątkowych, typu akcje bądź udziały, egzekucji z nieruchomości.

Nie jest wskazaniem sposobu egzekucji, jeżeli przy złożeniu wniosku o wszczęcie egzekucji wierzyciel wskaże, że ma być ona wykonana z całego majątku dłużnika.

W przepisach nie ma mowy o egzekucji z prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej, jednak można prowadzić egzekucję z dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej, która prowadzona jest przez dłużnika. Tego typu egzekucja przeprowadzana jest przez ustanowienie zarządu przymusowego nad działalnością gospodarczą, wówczas są występuje jako organ egzekucyjny.

Jeżeli we wniosku o wszczęcie egzekucji brakuje któregoś z wskazanych elementów, uniemożliwia to skuteczne wszczęcie egzekucji. Komornik wyznacza termin, do którego wierzyciel musi usunąć i uzupełnić wszelkie braki.

Dokonanie niezbędnych poprawek we wskazanym terminie powoduje, że wniosek wywoła skutki prawne od chwili złożenia wniosku, a nie jakby wydawać się mogło – jego uzupełnienia.

Od tego czasu komornik związany jest zakresem i sposobem egzekucji, którą wierzyciel wskazał we wniosku. Komornik nie może prowadzić egzekucji kwoty ani wyższej, ani niższej niż wysokość kwoty żądanej przez wierzyciela. Kwestia ta dotyczy również majątku skazanego przez wierzyciela – komornik nie może prowadzić egzekucji z majątku dłużnika innego niż ten, który został wskazany przez wierzyciela.

Strona, która złożyła wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego zobowiązana jest do wpłacenia komornikowi zaliczki na te czynności i w miarę podejmowania przez komornika kolejnych czynności wierzyciel zobowiązany jest do uiszczania na wyraźne żądanie komornika dalszych zaliczek na pokrycie przewidzianych opłat, kancelaryjnego ryczałtu, wydatków związanych bezpośrednio z podejmowanymi czynnościami.

Komornik nie podejmie czynności, dopóki wierzyciel nie wpłaci mu zaliczki, którą zobowiązany jest uiścić w tygodniowym terminie od daty otrzymania wezwania pod rygorem zwrócenia wniosku.