Na mocy wprowadzonej w życie w Polsce w 2018 roku Konstytucji biznesu, od 30 kwietnia tego roku można prowadzić w Polsce legalną działalność nierejestrowaną. Czy w takiej działalności należy ewidencjonować przychody i koszty ich uzyskania?
Kiedy możliwa jest działalność nierejestrowana?
Zgodnie z art. 5 ustawy Prawo przedsiębiorców działalność nierejestrowana to działalność, z której przychód, rozumiany jako kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, nie przekracza w żadnym miesiącu w roku 50 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. W 2018 roku jest to kwota 1050 zł. Dodatkowo działalność niezarejestrowaną mogą wykonywać te osoby, które w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywały żadnej działalności gospodarczej.
W formie działalności bez konieczności rejestracji nie mogą działać wspólnicy spółki cywilnej, ani osoby wykonujące działalność wymagającą koncesji, licencji lub pozwolenia.
Księgowość obowiązkowa
Pomimo braku obowiązku rejestracji działalności w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, nie zwalnia to z obowiązku odprowadzania do urzędu skarbowego podatku dochodowego z tytułu osiąganych dochodów. Przychody pozyskiwane z działalności niezarejestrowanej nie są bynajmniej zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.
Na potrzeby rozliczenia podatkowego osoba działająca na rynku w postaci niezarejestrowanej firmy musi ewidencjonować przychody i koszty ich uzyskania. Konieczne jest ich dokumentowanie oraz przechowywanie dokumentów dla celów dowodowych związanych z ustaleniem dochodu, jako podstawy opodatkowania.
Osoba prowadząca działalność niezarejestrowaną jest zwolniona z odprowadzania okresowych zaliczek na podatek dochodowy, dlatego osiągnięte przychody oraz poniesione koszty podatkowe z tytułu prowadzenia takiej działalności podatnik powinien wykazać w zeznaniu rocznym PIT-36, w części „Inne źródła”, ponieważ są one opodatkowane według dwustopniowej skali podatkowej – 18 i 32 proc.