Jednorazowa amortyzacja dotychczas była przywilejem dla osób rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej oraz dla tak zwanych małych podatników. Od sierpnia 2017 roku uległo to zmianie.
Pomoc de minimis
Ulga w postaci możliwości dokonywania jednorazowej amortyzacji jest zaliczana do pomocy de minimis. Umożliwia zamortyzowanie środka trwałego jednorazowo, a limit amortyzacji tego typu to 50 000 euro na rok.
Nowe zasady jednorazowej amortyzacji
Zgodnie z nowelizacją ustaw podatkowych – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od 12 sierpnia 2017 roku prawo do jednorazowej amortyzacji mają nie tylko młodzi przedsiębiorcy i tzw. mali podatnicy, ale także podatnicy PIT i CIT, u których nakłady na środki trwałe w danym roku podatkowym wynosiły minimum 10 000 zł, a przy tym nie przekroczyły kwoty 100 000 zł.
Jeśli z jednorazowej amortyzacji zechce skorzystać spółka niebędąca osobą prawną, ma taką możliwość, jeśli limit kwoty nabycia środków trwałych dla wszystkich wspólników łącznie nie przekroczył 100 000 zł.
W limicie wynoszącym 10 000 zł podatnicy mogą uwzględnić wartość kilku środków trwałych, ale wartość każdego z nich nie może być wyższa niż 3500 zł.
Zakupy ponad 100 000 zł
Jeśli podatnik uprawniony do jednorazowej amortyzacji w danym roku wyda na zakup fabrycznie nowych środków trwałych kwotę wyższą niż 100 000 zł, to nadwyżkę będzie amortyzował w kolejnych latach podatkowych z wykorzystaniem metody liniowej lub degresywnej amortyzacji.
Kiedy nie skorzystamy z jednorazowej amortyzacji?
Jednorazowa amortyzacja dotyczy tylko zakupu niektórych środków trwałych, w określonych limitach kwotowych. Mogą to być środki z grup 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych. Zasad jednorazowej amortyzacji nie stosuje się do wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych zaliczanych do grup 1-2 KŚT, czyli m.in. do budynków i lokali, a także do grupy 7 KŚT, czyli do środków transportu.